Statystyczna Francuzka

Autor : Asia Gwis

Do napisania tego wpisu zainspirował mnie artykuł Być kobietą we Francji autorstwa Pani Joanny Woźniczko-Czeczott, który ukazał się w marcowym numerze miesięcznika Zwierciadło (3/2015). Oto kilka faktów z życia przeciętnej Francuzki.

Aż 91 procent Francuzów uważa, że najbardziej satysfakcjonujące jest małżeństwo, w którym i mąż i żona realizują się zawodowo.

Coś w tym chyba musi być, bowiem wśród moich francuskich koleżanek (powyżej 30 roku życia), które żyją w związku, wszystkie pracują. Oczywiście oprócz satysfakcji zawodowej dochodzą również kwestie finansowe. W końcu dwie pensje to nie jedna, a co za tym idzie, mniej kłótni o kasę ;) 

[Francuzka zarabia] mniej niż jej kolega na tym samym stanowisku o 14,8 procent (w Polsce, jak podaje Eurostat, ta różnica wynosi 6,4 procent).

Bardzo duże zaskoczenie!! Myślałam, że francuskie feministki są bardziej skuteczne ;) 

We Francji jest jeden z najwyższych na świecie odsetek rozwodów : 55 procent - przy czym w całym kraju proporcje są nierówno rozłożone, najtrwalsze okazują się małżeństwa na prowincji (głównie w Bretanii), a najmniej trwałe w Paryżu.

Biorąc pod uwagę fakt, że wiele par żyje na kocią łapę, statystyki te nie są aż tak bardzo przerażające ;) Jeśli chodzi o moich znajomych, na 8 par po 30 roku życia tylko 2 są po ślubie, 4 są "spacsowane" (od słowa PACS), czyli są w zarejestrowanym związku partnerskim, a 2 pozostałe funkcjonują bez żadnego papierka. 

PS Mam nadzieję, że to prawda z tą Bretanią ;) Wynikać to może z faktu, że jest to bardzo katolicki region kraju.

(...) dziecko we Francji można urodzić niekoniecznie w małżeństwie i jest to szeroko społecznie akceptowane. Jeszcze w 1994 roku poza małżeństwem rodziło się 275 248 dzieci, a w małżeństwie - 565 526, ale już w 2008 proporcje się odwróciły i większość noworodków przyszła na świat w układach pozamałżeńskich: odpowiednio 435 156 i 393 248.

Moi znajomi tylko potwierdzają te statystyki. Na 7 dzieci tylko 2 urodziło się w związku małżeńskim i francuskie społeczeństwo naprawdę nie ma z tym problemu. Najważniejsze, że dzieci mają oboje rodziców, a że noszą oni inne nazwiska - cóż, dopóki dzieci nie umieją czytać, można z tym jakoś żyć ;)

(...) przyrost naturalny we Francji jest jednym z najwyższych w Europie (i to biorąc pod uwagę rodowite Francuzki). Oscyluje wokół dwójki dzieci na kobietę; jeszcze dwa lata temu wskaźnik ten wynosił 2,03, co czyniło kraj nad Sekwaną najbardziej płodnym miejscem Europy po Irlandii. Dla porównania, w kraju matki Polki to zaledwie 1,26. (...)

Domyślam się, że chodzi tutaj o kobietę, której dziad i pradziad byli Francuzami. Jeśli chodzi o moich znajomych, którzy są Bretończykami z krwi i kości, potwierdzają oni również i te statystyki. Na 4 pary, 3 z nich ma po 2 dzieci.     

Urlop macierzyński jest tu stosunkowo krótki: 16 tygodni w pełni płatnych na pierwsze dziecko i 26 na kolejne. Potem kobieta wraca do pracy - i do dawnego życia. Nikt nie uważa jej przez to za gorszą matkę.

Inni może nie, ale sama matka już tak... Większość moich koleżanek wracało do pracy z bolącym sercem... Nie łatwo im było oddać takiego maluszka w ręce obcej kobiety - w większości wypadków są to profesjonalne nianie, bo francuskie babcie nie są tak skore do pomocy, jak nasze polskie :)

Po wyjściu ze szpitala piersią karmi niewiele ponad połowa Francuzek; po trzech miesiącach jest to poniżej 20 procent, a po sześciu miesiącach liczba karmiących piersią jest tak niska, że we Franci nie ujmuje się jej w statystykach.

Jak mają karmić, jak są w pracy...? 

Opieka medyczna dba też, aby położnica pozostała przede wszystkim kobietą. Po porodzie refunduje się nie tylko rehabilitację mięśni brzucha, ale też krocza.

Jeśli macie ochotę dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat, odsyłam Was do TEGO artykułu napisanego przez autorkę bloga Mama w Paryżu. Podobno taka intymna rehabilitacja to świetna sprawa ;)

No i kto ma gorzej? Francuzka czy Polka ? ;)

Wszystkie cytaty pochodzą z wyżej wymienionego artykułu.