Moj Paryż, moja miłość - wywiad z Pauliną

Dzisiaj wpis wyjątkowy, bowiem mam ogromną przyjemność gościć na blogu Paulinę Wnuk-Crépy znaną w blogosferze jako Mama w Paryżu, a od niedawna również jako autorka książki Mój Paryż, moja miłość. Postanowiłam zadać Paulinie kilka pytań i dowiedzieć się czegoś więcej na temat tego bardzo osobistego  i eklektycznego, bo łączącego w sobie wiele gatunków, przewodnika po stolicy Francji. Zapraszam na wywiad, w którym Paulina odsłoni przed Wami kulisy pisania książki oraz zdradzi kilka sekretów, które z pewnością zachęcą Was do sięgnięcia po ten nietypowy przewodnik, który sama przeczytałam z dużym zainteresowaniem i polecam z czystym sumieniem :) 

 ---------------------------------------

WYWIAD

---------------------------------------

Kilka tygodni temu została wydana Twoja książka Mój Paryż, moja miłość. W blogosferze zawrzało. Pojawiły się bardzo przychylne recenzje. Sama jestem świeżo po lekturze. Powiedz, skąd narodził się pomysł, by chwycić za klawiaturę i zapisać myśli na dysku twardym?

Pomysł na napisanie książki tlił się w mojej głowie już od dość dawna, za sprawą czytelniczek  i czytelników mojego bloga, którzy nieustannie powtarzali, że powinnam przelać moje myśli i słowa na papier. Oczywiście, co innego mieć zamiar, a co innego zrealizować plany i marzenia. I tu z pomocą przyszło wydawnictwo Pascal, które zaproponowało mi wydanie książki o tematyce zbliżonej do mojego bloga. W ten sposób, po wielu intensywnych miesiącach ciężkiej, lecz wspaniałej i twórczej pracy, powstał Mój Paryż, moja miłość.

Czytając książkę, zastanawiałam się, jak ją sklasyfikować. Nie jest to typowy przewodnik po Paryżu. Oprócz informacji turystycznych, znajdziemy w niej wątki autobiograficzne, anegdoty, przepisy kulinarne, analizę francuskiego społeczeństwa, rady praktyczne odnośnie życia w Mieście Świateł. Ciekawa jestem, ja Ty definiujesz to, co stworzyłaś. 

Przyznam się szczerze, że nie potrafię do końca odpowiedzieć na to pytanie. Nie jest to książka klasyczna, należąca do typowej literatury kobiecej. Myślę, że klasyfikacja, jako przewodnik nie będzie słuszna, lecz podpinanie Mojego Paryża pod kategorię autobiografii również nie będzie właściwe. Książka to zbiór przemyśleń, historii z mojego życia, informacji o stolicy Francji i jej mieszkańcach, ale również źródło wiadomości i ciekawostek kulturalno-historycznych. To taki miszmasz, zupełnie jak mój blog.

 

Jestem bardzo ciekawa, jak wyglądał od kuchni cały proces twórczy. Jaką drogę przeszła książka zanim trafiła w ręce czytelników? Ile czasu zajęło Ci jej napisanie? Skąd czerpałaś inspiracje? 

Wyczytałam gdzieś, że napisanie tego typu książki pochłania autorowi około roku, wliczając w to oczywiście poprawki itp. Ja niestety nie miałam takiego luksusu czasowego. Wydawnictwo chciało koniecznie opublikować książkę na początku lata. Aby ukazała się ona 1 lipca, z końcem kwietnia musiałam oddać wszystkie rozdziały, z naniesionymi poprawkami, do ostatecznej akceptacji, a zaczęłam ją pisać w ... styczniu! Miałam więc dokładnie cztery miesiące na stworzenie czegoś, co będzie na jako takim poziomie. Sprawy nie ułatwiała mi moja kilkumiesięczna córeczka, z którą siedziałam w domu, gdyż wszystko to odbywało się podczas mojego urlopu wychowawczego… Tak więc, na pisanie wykorzystywałam każdy moment dnia i nocy. Na szczęście, znalazłam nianię, która przychodziła na kilka godzin dziennie, inaczej nie dałabym rady… A inspiracje… Cóż, wystarczy usiąść w kawiarni i popatrzeć dokoła, przejść się paryską ulicą, porozmawiać z mieszkańcami stolicy… To miejsce jest samo w sobie inspiracją dla wielu, już od wieków!

Domyślam się, że pisanie książki jest bardzo ekscytujące, ale również bardzo wyczerpujące i stresujące. Trzeba pisać regularnie, przestrzegać terminów. Co sprawiło Ci wyjątkową trudność? Czy zdarzyło Ci się zapaść na niemoc twórczą? :) 

Musiałam ułożyć sobie plan pracy i grafik na cztery miesiące. Trzymałam się go kurczowo i oznaczał on jeden rozdział na tydzień, a tydzień liczyłam od poniedziałku do piątku. W weekend miałam obie dziewczynki, więc nie było możliwości prawdziwej pracy. Niedzielne wieczory i noce to był czas na nanoszenie poprawek. Rytm był zabójczy, ale opłaciło się! Jestem z siebie zadowolona i bez wahania podjęłabym się takiego wyzwania jeszcze raz. Jeśli chodzi o pomysły, to najtrudniej było rozpocząć każdy z rozdziałów, a później szło już z górki! Miałam oczywiście przygotowany szeroki konspekt, który wcześniej stworzyłam. Został on zaakceptowany przez redakcję, więc podążałam wytycznymi w nim zawartymi. 

Tematyka Twojej książki jest bardzo zróżnicowana. Miejscami musiałaś wykazać się dużą erudycją. W jaki sposób zbierałaś materiały do książki? 

Moja rozległa i dość szeroka wiedza na temat Paryża spowodowana jest miłością do tego miasta oraz ciekawością, które zawsze we mnie wzbudzało. Jedna z moich koleżanek, na stałe mieszkających w Paryżu, przyznała kiedyś, że uwielbia ze mną spacerować, gdyż zawsze mam coś do powiedzenia na temat miejsca, w którym się przechadzamy. Byłabym jednak niezwykle pretensjonalna, gdybym przyznała, że rzucam faktami i datami z pamięci, niestety aż tak dobrze poinformowana nie jestem! Zakupiłam wiele wspaniałych i pasjonujących książek, oraz buszowałam w internecie. Inspiracją byli również moi znajomi, przyjaciele i rodzina, którzy całkowicie nieświadomie przyczynili się do napisania tej książki. Ich historie, opowieści, anegdoty, wszystko to znalazło swoje miejsce w poszczególnych rozdziałach.

Osoby, które czytają Twojego bloga Mama w Paryżu, wiedzą, że nie boisz się poruszać kontrowersyjnych tematów i nie dbasz o poprawność polityczną. Również w książce piszesz szczerze o życiu w Paryżu, o paryżanach, którym niejednokrotnie wytykasz przywary. Opisujesz nawet ich seksualne upodobania  :) Nie obawiasz się, że niektóre tematy mogą lekko zszokować polskiego czytelnika? Że wyidealizowane wyobrażenie o Paryżu pryśnie niczym bańka mydlana? :) 

Czy słyszeliście kiedyś o "syndromie paryskim"? To rodzaj choroby depresyjnej spowodowanej emocjonalnym rozczarowaniem, na które zapadają zawiedzeni turyści przyjeżdżający do stolicy Francji z wyobrażeniami i wizami miasta zaczerpniętymi z amerykańskich komedii romantycznych.... I przeżywają absolutny szok, gdyż Paryż to nie tylko romantyczna stolica starego kontynentu, to również olbrzymi spot imigracyjny mieszkańców północnej Afryki, to zatłoczone i brudne ulice, to uliczni złodzieje, to kebaby i chińskie knajpy z podejrzanym jedzeniem. Ja moich czytelników ostrzegam przed właśnie takimi sytuacjami, aby „ich bańka” i czar miasta nie prysł. Przygotowani, wiedzą czego się spodziewać. Mimo to, jak wskazuje tytuł Mój Paryż, moja miłość, kocham to miasto i właśnie tę jego część pragnę pokazać. Przedstawiam miasto jako romantyczne, zwariowane, szalone, pełne tajemniczych i uroczych miejsc. Moja miłość do Paryża nie jest ślepa. Mimo iż darzę stolicę ogromnym sentymentem, potrafię dostrzec jej wady. Nie kocham Paryża ponieważ, lecz kocham go pomimo! 

W książce opisujesz wiele sposobów spędzania wolnego czasu w Paryżu, trasy turystyczne, miejsca, których nie znajdziemy w żadnym tradycyjnym przewodniku, podajesz przepisy na francuskie dania. Czy wszystko sprawdziłaś na własnej skórze? Proszę się przyznać z ręką na sercu ? :)

 

Z ręką na sercu, nie zwiedziłam dwóch miejsc, o których piszę, i o czym przyznaję się w książce. Wynika to z mojej klaustrofobii. 90% adresów, które proponuję czytelnikom, zweryfikowałam osobiście, pozostałe 10% to „miejsca” moich znajomych. W niektórych przydarzyły mi się śmieszne i zabawne historie, w niektórych raczej przeżyłam koszmar, więc jasno i klarownie piszę o nich na stronach mojej książki. Przez 15 lat życia w Paryżu, na pewno się nie nudziłam!

Na koniec chciałabym Cię poprosić, abyś zachęciła Czytelników mojego bloga do sięgnięcia po Twoją książkę. Może zdradzisz im jakiś sekret, który z jakiś powodów nie znalazł się w książce? 

Myślę, że książka powinna spodobać się czytelnikom Twojego bloga Justyno, ponieważ są oni całkowitymi fanami Francji i wszystkiego co francuskie. Lektura mojej książki będzie dla nich oknem na Paryż. Dzięki niej poznają stolicę z zupełnie nowej, innej perspektywy. Trudno jest oceniać swoją własną pracę, jednak jak do tej pory inni ocenili ją bardzo dobrze, i zdecydowanie przypadła do gustu nie tylko frankofilom! Sekretów, które nie znalazły się w książce, niestety nie mogę zdradzić, może kiedyś będę ich potrzebowała do napisania kontynuacji, kto wie….???? Jednak zdradzę nowinkę turystyczną. Już na jesień tego roku, otworzone zostanie Vill’Up, czyli stymulator skoków. Wentylator będzie dmuchał aż do 240km/h, co sprawi, że będzie jednym z najmocniejszych w Europie! Całkiem niezły zastrzyk adrenaliny. Kto wie, może się wybiorę, aby następnie podzielić się wrażeniami na moim blogu!

 
* wszystkie zdjęcia pochodzą z prywatnego archiwum Pauliny 

Jeśli czujecie niedosyt i chcecie dowiedzieć czegoś więcej na temat książki Pauliny, zapraszam do przeczytania recenzji napisanych przez moje koleżanki blogerki : recenzja Magdy, recenzja Uli.

 -----------------------------------------

KONKURS

-----------------------------------------

A teraz niespodzianka!! Wydawnictwo Pascal ufundowało dla Was nagrody :):)

Aby wziąć udział w konkursie i wygrać 1 z 3 egzemplarzy książki należy odpowiedzieć na pytanie 

Jaką pamiątkę przywiózłbyś / przywiozłabyś z Paryża i dlaczego? 

Ja z mojej ostatniej "prawdziwej" wizyty w Paryżu (wycieczek na lotnisko nie liczę ;)) przywiozłam niebieską koszulkę Paris Saint-Germain zakupioną w firmowym sklepie klubu na Champs-Elysées - oczywiście nie dla mnie ;) 

  ZASADY WYSYŁANIA ZGŁOSZEŃ

Odpowiedzi konkursowe należy umieszczać w komentarzu pod dzisiejszym wpisem. Jeśli nie posiadasz konta "blogowego" i zostawiasz komentarze jako anonimowy czytelnik, wyślij zgłoszenie do mnie, za pomocą formularza kontaktowego, który znajduje się po lewej stronie bloga, wraz z Twoim imieniem i adresem e-mail. Niestety tym razem formularz odmówił posłuszeństwa :( Proszę o maile na adres jholosyniuk[at]poczta.onet.pl Ja następnie opublikuję Twoją odpowiedź na blogu, ujawniając jedynie Twoje imię. Każde zgłoszenie potwierdzane jest przeze mnie mailowo. Jeśli w ciągu kilku godzin nie otrzymasz potwierdzenia, skontaktuj się ze mną jeszcze raz!! Uwaga : każdy uczestnik konkursu może wysłać tylko jedno zgłoszenie!

CZAS TRWANIA KONKURSU

Zgłoszenia należy przesyłać od 15 września (wtorek) do  21 września (poniedziałek) do północy. Wyniki konkursu zostaną ogłoszone 22 września (wtorek). Przepraszam Was, nie wyrobiłam się z czytaniem... Dajcie mi jeszcze jeden dzień !

UWAGA! nagrody wysyłane są tylko na terenie Polski.

(jeśli mieszkacie za granicą, możecie podać adres kogoś z rodziny w Polsce)
 

 -------------------------------------------

WYNIKI

-------------------------------------------

Nadszedł czas ogłoszenia wyników. Przysłaliście około 40 zgłoszeń. Jak zwykle bardzo się postaraliście. Wybór był bardzo trudny! Przeczytałam dokładnie wszystkie zgłoszenia. Niektóre z nich mnie nawet zainspirowały :) 

Nagrody wędrują do :

Ana nas za pudełko pełne wspomnień
(Ana nas proszę o szybki kontakt, ponieważ nie mam do Ciebie adresu!!) 

Marty za motywację do zmian

Kasi za zdjęcie z fotobudki

Zwycięzcom gratuluję, a pozostałym osobom bardzo dziękuję za udział w konkursie i jak zwykle żałuję, że mam tylko trzy egzemplarze do rozdania, bo jesteście SUPER!!!  

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Czujesz niedosyt?

Zajrzyj na Facebook, Youtube lub Quizlet :) 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------