Szok kulturowy

Zainspirowana Waszymi komentarzami o wydarzeniach z Francji, które ostatnio wzbudziły w Was emocje (komentarze dostępne pod TYM wpisem; różnorodność tematyczna gwarantowana : od zamachów (un attentat) i burkini, po zarobki fryzjera (un coiffeur) prezydenta Francji i drewniane patyczki do uszu (des cotons-tiges)), postanowiłam sama popełnić wpis o tym, co mną ostatnio wstrząsnęło...
 

 

O tym zjawisku przeczytałam po raz pierwszy w książce Pauliny (autorki bloga Mama w Paryżu) - Mój Paryż, moja miłość  (przy okazji przypominam wywiad z Pauliną - KLIK). Nie mogłam uwierzyć, że takie rzeczy dzieją się nad Sekwaną, aż do pewnego letniego popołudnia...

Pewengo dnia zostaliśmy zaproszeni do znajomych - rodziców dwóch dziewczynek : pięcioletniej Anne i trzyletniej Marie*, głównej bohaterki mojej opowiastki. Marie chciało się siusiu (avoir envie de faire pipi), a że wielki z niej uparciuch (une tête de mule), odmawiała kategorycznie pójścia do toalety (aller aux toilettes) i w końcu zrobiła siusiu w majtki (faire pipi dans sa culotte). Za karę wściekły ojciec zaprowadził ją pod prysznic i umył zimną wodą (laver à l'eau froide) !! Nie był to pierwszy raz... Nie jestem zwolenniczką bezstresowego wychowania, ale polewanie intymnych części ciała małej dziewczynki zimną wodą uważam za dużą przesadę. Tego dnia byłam jedyną osobą w towarzystwie, której się to nie spodobało. Reszta francuskich gości przeszła nad tym do porządku dziennego...

Kilka dni później, jak tylko nadarzyła się okazja, spytałam znajomych o ich pobudki. Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu dowiedziałam się, że zimny prysznic (une douche froide) jest również ich sposobem na uspakajanie starszej córy, kiedy ta ma napady "szału" i nic i nikt nie jest w stanie jej uspokoić (calmer qqn)... Od słowa do słowa okazało się, że niania dziewczynek stosuje tę metodę wobec własnych dzieci i że inni znajomi są również jej adeptami (un adepte)...

Wspomniana wyżej Paulina vel Mama w Paryżu pisze w swojej książce, że jest to powszechna praktyka stosowana od pokoleń (najwidoczniej mało kto się do niej przyznaje). Osoby, które w dzieciństwie karane były (être puni) poprzez wkładanie głowy pod zimny prysznic, często mają traumę (être traumatisé) i na przykład nie lubią czuć wody na twarzy. Anne i Marie wyglądają na szczęśliwe dzieci. Kochają i są kochane. Czy zimny prysznic odbije się na ich psychice? Czas pokaże....

Dużo o tym wszystkim myślałam i w końcu doszłam do wniosku, że cała ta sytuacja tak mną wstrząsnęła nie tylko dlatego, że w moim mniemaniu dzieciom działa się krzywda, ale również dlatego, że wychowałam się w innej kulturze. Doznałam po prostu szoku kulturowego (un choc culturel). W Polsce jest przyzwolenie na dawanie klapsów (donner une fessée), we Francji zaś na zimny prysznic czy uderzenie w policzek (donner une gifle) (pisałam już kiedyś o tym  TUTAJ - historia również z życia wzięta), o czym świadczą liczne kampanie społeczne organizowane przeciwko stosowaniu kar cielesnych (une correction corporelle) wobec dzieci. 

 * imiona bohaterów zostały zmienione; wszelka zbieżność jest przypadkowa ;)