Les Misérables (Nędznicy) - recenzja

Wstyd się przyznać, ale nie czytałam Nędzników ani w oryginale (z wyjątkiem fragmentów na studiach), ani w przekładzie. Quelle honte! Obiecałam więc sobie, że obejrzę przynajmniej adaptację musicalu. Słowa dotrzymałam. 

les misérables = nędznicy

un musical = musical

Film nie ma zapewne wiele wspólnego z dziełem Hugo, ale muszę przyznać, że ta muzyczna wariacja na temat Nędzników bardzo mi się podobała! Świetna gra aktorska, przepiękna muzyka, imponująca scenografia i kostiumy. Rozumiem już, dlaczego film zdobył aż tyle prestiżowych nagród. 

Na początku obawiałam się, że nie będę w stanie skupić się przez dwie i pół godziny na dialogach wyśpiewywanych w wysokich tonacjach przez aktorów. Planowałam nawet podzielić film na dwie części;) Jednak  tak mnie wciągnęł, że nawet nie zauważyłam upływu czasu i w końcu mogę powiedzieć, że posiadam mgliste pojęcie o historii przedstawionej w powieści Hugo. 

Pomimo że adaptację oceniam bardzo wysoko (8/10), zabrakło mi w niej francuskiej duszy. Dobrze, że od czasu do czasu można było zobaczyć trzepoczące na wietrze trójkolorowe flagi lub zarys katedry Notre-Dame, bo inaczej pomyślałabym, że akcja rozgrywa się w Anglii. Może przez język angielski? A może przez mało francuskie twarze? Nie wiem (później doczytałam, że jest to produkcja angielska a nie amerykańska jak myślałam na początku i wszystko stało się dla mnie jasne). W każdym bądź razie stwierdzam, że adaptacje literatury francuskiej powinni jednak kręcić Francuzi :)

Znalazłam w domu opracowanie do Nędzników i postanowiłam zeskanować dla Was fragment, abyście sami mogli przekonać się, jak brzmi Hugo w oryginale. Jest to scena, w której Fantine, zmuszona przez trudną sytuację życiową, porzuca swoją małą córeczkę Cosette u obcych ludzi. Bonne lecture! Tekst do ściągnięcia TUTAJ.

Czekam na Wasze opinie odnośnie filmu lub książki:)

 Mała Kozeta na ilustracji z pierwszego wydania Nędzników - źródło Wikipedia